Katten café Hoi An

De drie weken werken in het katten café zijn voorbij gevlogen. Ten eerste is Hoi An een geweldig stadje waar je makkelijk langere tijd kan blijven plakken. Ik ben dan ook best veel expats tegen gekomen die al lange tijd daar wonen. Hoi An centrum is erg sfeervol, het wordt doorkruist door een rivier met verschillende bruggen. Overal hangen lampionnen die s avonds een super gezellige sfeer geven. Daarnaast is het een winkelwalhalla voor menig vrouw. Je kunt er op maat jurken, schoenen, tassen etc. Laten maken. Dan zijn er naast dit leuke centrum 2 stranden op fietdafstand. De stad is overzichtelijk en omgeven door rijstvelden waar ik elke ochtend en middag doorheen fietste. Kortom een perfecte woonplek.

Het hostel waar ik verbleef was een stukje buiten de stad. Maar met de gratis fiets die ik elke dag kon gebruiken kon ik makkelijk overal heen. Ik verbleef bij een super lieve familie en hun 5 honden. Een erg relaxed hostel waar ik me gelijk thuis voelde. Elke dag en praatje met de eigenaresse Ly en haar dochter. Daarnaast super veel leuke mensen ontmoet waar ik verschillende keren mee ben gaan eten, naar het strand etc. Ook veel gehangen in de mooie tuin van het hostel relaxen met de thee die altijd beschikbaar was. Kletsen over van alles en niks.

De eerste week dat ik er was, was het Chinees nieuwjaar look wel Tet genoemd aan de gang. Dit zorgde voor een overvol Hoi An. Verschillende keren in de scooterfiles gestaan met mijn fietsje. De tweede avond had Ly voor iedereen in het hostel gratis allemaal Vietnamese hapjes gemaakt, werd de Vietnamese wijn rijkelijk geschonken en kregen we allemaal een envelopje van haar met lucky money (10.000 dong op) volgens de traditie. Erg lief en een gezellige avond.

De avond erop was ik met een groepje uit eten. Toen ik terug fietste hoorde ik uit de bosjes gemiauw van een kitten. Ik vol in de rem en duik de bosjes in om de kitten te zoeken. Deze vond ik vrij snel in een prullenbak verscholen tussen de planten. Het arme beestje was pas een paar weken oud zonder moeder of andere kittens in de buurt. Ik hem meegenomen op de fiets naar mijn hostel. Daar bleek helaas dat hij niet naar binnen mocht vanwege bijgeloof (dat zou ongeluk brengen). Naar het katten café kon hij ook niet gelijk, daarom bereidde ik me vast voor op aan lange nacht wakker blijven met het kleine hummeltje. Gelukkig bedacht Ly om haar dierenarts te bellen. Deze was ondanks de feestdagen thuis en samen met Ly achter op de scooter de kitten daar gebracht. De volgende dag hem opgehaald en naar het café gebracht. Daar hebben ze hem Roo genoemd. Ondertussen noemde ik hem stiekem Bob naar de film 'a streetcat named bob' de kat daarin is ook oranje en de film is erg tof. Bij deze dus een aanrader ;) helaas is Bob de laatste week van mijn werk overleden. Erg jammer maar hij mocht helaas niet oud worden. Ik weet dat ze hun best hebben gedaan en beter dat hij hier is overleden dan in een prullenbak in de bosjes.

Het werk in het café was naast het vele schoonmaken wat erbij hoort als je werkt met dieren, erg leuk. Er kwamen veel mensen langs om wat te drinken, eten en katten knuffelen. Zelf heb ik ook erg veel maten geknuffeld. Al deze katten waren super lief, geen een keer ben ik gekrabd, gebeten oid. Daarnaast was het café zelf voornamelijk een grote tuin met veel bomen een vijver etc. Een erg relaxte plek om te zijn. De andere vrijwilligers waren erg aardig en ook daar regelmatig mee gegeten. Een stelletje zie ik over een paar weken weer wanneer we allebei in Ha Giang in een hostel gaan werken. Beide in een ander hostel maar we hebben vast tijd om samen wat te drinken in de avonden.

Gisteren ben ik vanuit Hoi An na een dikke knuffel en tranen in mijn ogen afscheid te hebben genomen van Ly en haar familie naar De Nang gegaan. Daar met een Canadees meisje gaan eten in de stad en bij de drakenbrug gekeken hoe deze vuur en water spuwde. Blijkbaar is dat elke zaterdag en zondag. Daarna met haar in een bar beland en het veel te laat gemaakt. Gezellig zitten kletsen met verschillende mensen. Het strand in De Nang is een mooier dan in Hoi An. Vandaag daarom gerelaxed op het strand met 2 andere Canadezen en later een stel uit Egypte ontmoet. Erg interessante gesprekken gehad over het leven daar. Het meisje is islamitisch en de jongen christelijk. Zij mogen daarom nooit trouwen in Egypte. Erg apart om te horen hoe dat is. Jammer dat zoiets moois als liefde tussen twee mensen wordt belemmerd door geloof.

De komende twee weken reis ik langzaam richting Hanoi. Hierdoor mis ik helaas het bezoek van Trump en Kim Jong Un in Hanoi overmorgen…. Over twee weken begin ik dan met een tweede workaway in een hostel in Ha Giang. Ik wilde eerste nog naar Laos voordat ik naar Nepal ga maar de vluchten vanuit hier waren goedkoper waardoor ik Laos wat opgeschoven heb voor ergens na Nepal.

Veel liefs