Van Vietnam naar Nepal

Wat een fijne tijd heb ik in Vietnam gehad. De laatste tijd in Ha Giang was erg leuk. Weer verschillende keren les gegeven en de band met de mensen daar is in zo’n korte tijd erg hecht geworden. Ook een klein ongelukje gehad omdat ik uitgleed bij de keuken door mijn gladde slippers een flinke snee in mijn teen gekregen. Na steeds meer pijn te hebben gekregen toch maar naar de dokter gegaan. Daar jodium gaasjes en flink wat pillen meegekregen voor een goed herstel en dat alles voor 4euro. Er werd goed voor me gezorgd en inmiddels is mijn teen weer als nieuw. Omdat de eigenaar zo tevreden was met mijn werk heeft hij ondanks mijn protest mijn busticket betaald naar Cat Ba. Na afscheid genomen te hebben ben ik naar Cat Ba gegaan.

Na een 12urige rit precies op tijd aangekomen in het hostel voor familie diner. Dat was erg gezellig omdat dit diner bij de hostel prijs in zat kwam iedereen mee eten. Hierdoor al snel contacten gelegd met een groepje meiden en besloten de volgende samen scooters te huren om het eiland te verkennen. Met de scooter zijn we naar het nationale park gereden voor een hike door de jungle met prachtige uitzichten. Flink klimmen en zweten maar erg mooi. Daarna na de lunch verder gereden naar een radiotoren op een hoge rots. Hier kon je met een mega hoge ladder de rots op voor weer een prachtig uitzicht. We moesten een vrouwtje een beetje geld betalen en dan maakte zij het slot open dat deze ladder afsloot. In Nederland zou dit natuurlijk nooit mogen, zonder zekering zo’n hoge ladder op maar in Vietnam wel. Ik heb gelukkig niet echt last van hoogtevrees maar toch was het een spannende klim. Verder weer terug gereden door het mooie landschap naar het hostel en weer een gezellig diner en avond gehad met live muziek en happy hout cocktails.

Van Cat Ba naar Ninh Binh gereisd. Daar s avond geleerd dat de reviews niet altijd kloppen. Een eco house overnachting geboekt omdat de bedden zo heerlijk waren.. bleken het net gevangenis matrassen te zijn, super dun en kei hard. De volgende ochtend gewekt door mega veel bouw herrie en toen snel gelucht naar een ander hostel. Daar een fiets gehuurd en de hele dag door Ninh Binh omgeving gefietst. De omgeving staat bekend om de grote kalksteen rotsen die uit het verder helemaal platte landschap steken. Super mooi met de groene rijstvelden ertussen. Met de fiets een erg mooi verlaten stuk natuur gevonden waar ik een uur heb gezeten op een bruggetje. Luisteren naar de vogels en turen over het water. Erg relaxed was dat. Ook nog een tempel bezocht bovenop een van de hoge kalksteen rotsen. Flink traplopen maar weer een mooi uitzicht. S avonds gegeten met een Nederlands en Iers meisje dat was gezellig.

Na Ninh Binh met de bus naar Hanoi, daar nog 1 volle dag doorgebracht met onder andere een tandarts bezoek. Ik was express niet in Nederland gegaan omdat ik al gelezen had dat dit in Hanoi ook prima kon. En voor 12 euro controle gehad plus een half uur gebit reiniging waardoor mijn tanden weer als nieuw eruit zien.

Op vrijdag 29 maart via Kuala Lumpur naar Nepal gevlogen. Gelijk bij aankomst werd me al duidelijk dat Nepal anders is dan het Azië dat ik tot nu toe gezien heb in mijn leven. Heel andere cultuur en mensen. Gelukkig zijn de mensen in Nepal wel erg vriendelijk en het eten is heerlijk. Het lijkt erg op Indiaas was mijn favoriete keuken is sinds ik geen vlees meer eet. In Nepal weer herenigd en weer even geen solo reis. Ook was alles al geregeld voor de komende week wat erg prettig was. Even niet vooruit plannen en nadenken wat we willen doen wanneer etc.

Na 1 dag relaxen in Kathmandu zijn we de volgende dag met de helicopter naar Everest base camp gevlogen. Dat waren gelijk twee bucketlist items afgevinkt ( Mount Everest zien en in een helicopter vliegen). Een onvergetelijke ervaring. De vlucht duurde ongeveer een uur. Het eerste stuk was qua omgeving door mist nog niet zo spectaculair maar toen ineens de Himalaya voor ons opdoemde met de wit besneeuwde toppen was het adembenemend. Het gevoel om tussen die bergen door te vliegen is onbeschrijfelijk. Eenmaal binnen basecamp hadden we een strak blauwe lucht en een prachtig uitzicht op Mount Everest. We mochten niet te lang blijven vanwege de hoogte (5,2km) omdat we anders ziek konden worden. De lucht voelde ook al heel ijl daarboven.

Vervolgens zijn we naar het Everest view hotel gevlogen. Dit is het hoogste hotel op aarde met bijna 4km hoogte. Hier gingen we de nacht doorbrengen om vervolgens naar Lukla (het startpunt van de ebc) te lopen in 3 dagen tijd. Ik maakte me tijden de dag en nacht verblijf bij het hotel wel een beetje zorgen want zonder acclimatiseren gelijk zo hoog slapen kan gevaarlijk zijn. We voelde ons dan ook de hele dag een beetje misselijk en hoofdpijn door de hoogte. Gelukkig stonden er voldoende zuurstof flessen mocht het erger worden. Het uitzicht vanuit de hotelkamer was onbeschrijfelijk mooi. Met helder weer keken we op de Mount Everest uit en de nabij gelegen bergen. Ook dit zal ik nooit meer vergeten zo indrukwekkend als die omgeving daar was.

Na een onrustige nacht maar zonder ergere klachten naar Namche Bazaar gelopen dit ligt alweer 400m lager dan het hotel en de hoogteziekte kon dus alleen maar minder worden. Het was een mooie wandeling van zo’n 2 uur. We hadden prachtig weer en erg genoten van de mooie uitzichten, bergen en natuur. In Namche ontmoetten we onze gids (die achteraf niet nodig bleek omdat de route zo simpel is). Van Namche zijn we de volgende dag naar Pakding gelopen. Dit was een mooie lange toch van 4,5 uur waarbij de weer een heel stuk afgedaald waren tot 2600m. De laste wandeldag zijn we naar Lukla gelopen in 3 uur met wat klimmen om te eindigen op 2800m. Tijdens deze dagen heb ik me vaak verbaasd over het zware leven dat de mensen daar leiden. Alles wordt door mensen, ezels en koeien naar boven getransporteerd. Je ziet mensen de toch al zware route makkelijk met 40kg op hun rug met een band om hun hoofd tillen. De weg is geen mooie gladde weg maar vol stenen, afdalingen en stijgingen op ongelijke keien. Voor mij soms al pittig laat staan met zo veel kg op je rug. Deze drie dagen lopen hebben een goede indruk gegeven van de Everest basecamp track en ik wil zeker nog een keer terug om de hele ebc te lopen.

Na een nacht in Lukla geslapen te hebben moesten we vroeg in de ochtend het vliegtuig hebben naar Manthali airport. Lukla is het gevaarlijkste vliegveld ter wereld. Dit komt door de ligging en korte start en landingsbaan. De baan is maar 450m lang en eindigt aan de ene kant met een muur omdat de berg daar omhoog loopt en aan de andere kant is een afgrond aan het eind van de baan waardoor je 900m naar beneden stort als je niet goed vertrekt. Deze vlucht was een hele belevenis ook doordat de startbaan in een helling omlaag gaat waardoor het vliegtuig echt de afgrond induikt tijdens de start. Gelukkig ging alles goed en hadden we prachtig zicht op de bergen tijdens de terugvlucht. Na aangekomen op het vliegveldje nog een lange rit terug naar Kathmandu door de bergen. We konden niet direct terugvliegen naar Kathmandu vanwege onderhoud aan het vliegveld daar. Na een rustdag zijn we naar Pokhara gevlogen wat ook weer belevenis was. Daarover de volgende keer meer.